Το Κάστρο με τη ματιά του Κ. Σιδηρόπουλου

Επισκέφθηκα το νησί για πρώτη φορά το 2010, καλοκαίρι, η κόρη μου εγκαταστάθηκε εδώ, σε μία μοναδική τοποθεσία με απεριόριστη ορατότητα στην πόλη και στην απέναντι ακτή. Στο τέλος Αυγούστου πήραμε το αεροπλάνο μαζί με την σύζυγο μου και προσγειωθήκαμε στην μυροβόλο Χίο μας. Εδώ έμενε η αδελφή της γιαγιάς μου, η Ευθαλία Μαβίδου, 1935-1950. Φθάσαμε στο σπίτι και μετά τα χαιρετίσματα βγήκα στην βεράντα να απολαύσω την θέα.

Ο ήλιος στην δύση του αλλά λόγω προσανατολισμού δεν τον έβλεπα. Η απέναντι ακτή έπαιρνε ένα ζεστό πορτοκαλί χρώμα και δύο σκάφη σε μικρή απόσταση μεταξύ τους περνούσαν μπροστά μου. Την επόμενη σηκώθηκα πολύ πρωί, πριν αρχίσει η ανατολή, πήρα τις φωτογραφικές μου μηχανές και περίμενα την γέννηση της νέας ημέρας. Υπήρχαν μερικά σύννεφα χωρίς όμως να εμποδίζουν την περιχή που εστίασα. Φαντασία! Μαγεία! Δεν τραβούσα τα μάτια μου από το σκόπευτρο! Μετά το πρωινό, κατηφόρισα προς την πλατεία, την αγορά, την προκυμαία και τέλος το κάστρο. Μπήκα μέσα και βρέθηκα σε ένα πανέμορφο χώρο! Κάθησα στην Ηλιάστρα για ένα καφέ και εν συνέχεια ξεκίνησα τον περίπατο στον οικισμό. Παντού χρώματα, τοπική αρχιτεκτονική μου έδωσαν την χαρά να φωτογραφίζω συνεχώς. Το κάστρο με τον οικισμό του το επισκεπτόμουν πάντοτε όταν ερχόμουν στο νησί. Το κάστρο κάθε φορά ήταν διαφορετικό, πιο περιποημένο, πιο καθαρό, έδειχνε πως κάποιοι ενδιαφέρονταν για αυτό. Εδώ σας παρουσιάζω μερικές από τις φωτογραφίες της περιήγησης μου. Σας εύχομαι καλό καλοκαίρι.

Κώστας Σιδηρόπουλος, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2020