Καστροπερίπατος…

Μισό αιώνα σ’ αυτή τη γη κι αυτόν τον περίπατο δεν τον είχα κάνει… Φυσικά και ήξερα και έβλεπα το Κάστρο από έξω, μα ποτέ δεν το είχα περπατήσει… Και μια ομάδα παιδιών έδωσε αυτό το κίνητρο και ο περίπατος άρχισε από την περίφημη Πύλη Maggiore…

Ήμασταν λίγοι μα αυτό δεν πείραζε καθόλου… Τα παιδιά μας περιπάτησαν και δεν ήθελε προσπάθεια για να νιώσεις ότι με την προσπάθεια τους, ακόμα κι αυτές οι πελώριες «άψυχες» πέτρες τους άκουγαν… Ο περίπατος ήταν σαν ένα ταξίδι μέσα στα χρόνια που πέρασαν… Τα παιδιά μας ταξίδεψαν από εποχή σε εποχή σαν ένα παραμύθι… Ήξεραν κάθε γωνιά, το κάθε γεγονός, απαντούσαν και στην πιο αφελή ερώτηση μας… Μας έδειξαν τους θησαυρούς του κάστρου, κάτι που ποτέ δε θα έβλεπα, μα ευχαρίστως θα ξαναέκανα αυτόν τον περίπατο…

Σ’ αυτά τα παιδιά δίνω συγχαρητήρια γι’ αυτό που κάνουν… Αν η πολιτεία ή καλύτερα αν ήταν κάποιος από την πολιτεία μαζί μας και έβλεπε το ζήλο, την αγάπη, τη μόρφωση, την ανωτερότητα, το σεβασμό, την απλότητα, το χαμόγελο, την επιμονή και υπομονή αυτών των παιδιών για το κάστρο, θα ζήλευε… πιστέψτε με…

Πιστεύω ότι την προσπάθεια σας μπορεί να θέλουν να την αντιγράψουν κάποιοι, αλλά Εθελοντική Ομάδα Κάστρου είναι μία… και είστε εσείς που με τα νιάτα και το χαμόγελό σας κάνετε ακόμα και την πύλη Μaggiore….να υποκλίνεται μπροστά σας!

Συντάχθηκε από τον/την Λύκου Αγγελική